Reptielen vormen met elkaar een zeer grote groep dieren die in soorten wordt uitgesplitst. Net zoals dat honden en katten elk een soort zijn binnen de zoogdieren, kennen reptielen ook diverse soorten. Deze soorten en zelfs afsplitsingen binnen een soort kenmerken zich door specifieke behoeftes. Die kunnen onderverdeeld worden in leefomgeving, voeding en aandoeningen
De verschillende soorten reptielen stellen verschillende eisen aan hun leefomgeving. Belangrijk uitgangspunt is om de natuurlijke leefomgeving zoveel mogelijk na te bootsen. Dit is prioriteit nummer één bij het houden en gezond houden van een reptiel. Het is uitdagend, maar als het lukt geeft het ook een grote voldoening. De leefomgeving is uit te splitsen […]
De voeding voor een reptiel is niet zo eenvoudig als bij honden en katten waar een uitgebalanceerd dieet direct in de winkel of bij de dierenarts te krijgen is. Voor reptielen is er niet één specifiek dieet. Globaal zijn reptielen op te delen in herbivoor, insectivoor, carnivoor of omnivoor (planteneter, insecteneten, vleeseter of alleseter). Reptielen […]
Bij jicht onderscheiden we voor reptielen globaal twee vormen. Visceraal (om en in de organen) en articulair (in de gewrichten). Uraten zijn afbraak producten van de eiwitstofwisseling, die normaal uitgescheiden worden door de nieren. Wanneer dit onvoldoende gebeurt zullen de uraten in het lichaam en de gewrichten neerslaan als kristallen. Dan spreken we van jicht. […]
Een ander veel voorkomende aandoening bij reptielen is rachitis, ook wel Engelse ziekte genoemd. Bij volwassen dieren spreken wij van osteomalacie. De hoofdoorzaak van rachitis is een onbalans van calcium en fosfor. Met name de opname van calcium kan hierbij een bepalende rol spelen. Deze opname staat onder invloed van vitamine D – en dus […]
De combinatie van jicht en rachitis komt veel voor. Veel dieren met deze aandoeningen vertonen een vorm van nierfalen. Uitgebreid lichamelijk onderzoek, analyse van de voeding en leefomgeving, intensief bloedonderzoek en in sommige gevallen zelfs röntgenologisch onderzoek kunnen nodig zijn voor verdere behandeling.
Schildpadden hebben geen uitwendige gehoorgang. Het trommelvlies is een deel van de huid. Bij middenoorontsteking puilt het trommelvlies uit wat duidelijk zichtbaar is in de vorm van een fikse blaas achter het oog. Het dier heeft er veel last van, al kan een schildpad dat slecht laten merken. We kunnen hem wel helpen. De blaas wordt chirurgisch geopend, het vuil wordt verwijderd en daarna gaan we een paar dagen lang de plek zorgvuldig schoonmaken. We geven u een antibiotische zalf met vitamine A mee naar huis.
Door parasieten kunnen slangen ontstoken plekjes tussen de schubben krijgen. Het veroorzaakt bloedarmoede en jeuk. We kunnen hulp bieden door medicijnen waarop ze in de regel heel goed reageren.
